การศึกษาแบบมอนเตสซอรีเป็นแนวทางการเรียนการสอนที่ถูกพัฒนาขึ้นโดยมาเรีย มอนเตสซอรี ผู้ซึ่งก่อตั้งโรงเรียนสำหรับลูกคนงานรายได้น้อยขึ้นแห่งแรกภายในอพาร์ตเมนต์ในกรุงโรม ในปี 1907 โดยเธอตั้งชื่อโรงเรียนว่า “Casa dei Bambini” ซึ่งมีความหมายว่า “บ้านสำหรับเด็ก” “บ้าน” แห่งแรกนี้มีเพียงโต๊ะครู เตา กระดานดำ เก้าอี้ โต๊ะกลุ่มสำหรับนักเรียน และตู้เก็บเอกสารซึ่งเต็มไปด้วยสื่อการสอน ซึ่งมอนเตสซอรีทำขึ้นด้วยตัวเองในช่วงแรก ๆ ที่เธอกำลังศึกษาหาวิธีสอนเด็กที่มีความบกพร่องทางสมอง กิจกรรมที่สอนภายในโรงเรียนแห่งนี้ประกอบไปด้วยการฝึกดูแลตนเอง (เช่น การแต่งตัว) การดูแลสิ่งแวดล้อม เช่น การปัดกวาด และทำสวน นอกเหนือจากนั้นเด็ก ๆ ยังสามารถเล่นหรือทำกิจกรรมอื่น ๆ ได้ตามชอบ มอนเตสซอรีไม่ได้เป็นผู้สอนเด็ก ๆ ด้วยตัวเอง แต่เธอจะคอยดูแลการสอนของคุณครู มอนเตสซอรีสังเกตว่าเด็ก ๆ มักตั้งใจจดจ่อกับกิจกรรมและทำมันซ้ำ ๆ เมื่อเด็กมีโอกาสได้เลือกทำกิจกรรมเอง พวกเขาจะสนใจในกิจกรรมและสิ่งของที่ใช้ในชีวิตจริงมากกว่าของเล่น ขนม หรือรางวัลอื่น ๆ ทั่วไป และจะค่อย ๆ เรียนรู้หน้าที่และความรับผิดชอบของตนด้วยตัวเอง มอนเตสซอรีได้ข้อสรุปว่าเด็ก ๆ จะรู้จักเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวเองและกลายเป็นผู้เรียนที่กระตือรือร้นเมื่อพวกเขาถูกปล่อยให้ทำสิ่งต่าง ๆ อย่างอิสระ เธอเริ่มมองคุณครูเป็นเหมือนผู้ที่คอยช่วยสนับสนุนให้เด็ก ๆ เคลื่อนไหวและทำกิจกรรมได้อย่างอิสระภายใต้ขอบเขต ในสภาพแวดล้อมที่ถูกเตรียมขึ้น เป้าหมายคือการสร้างเด็กให้กลายเป็นผู้ใหญ่ที่มีอิสระ มีความรับผิดชอบ และใฝ่เรียน